Шигъри тәлгәшләр

Гармун тавышын 
         ишеткән чакларда,
Килә өзелеп-өзелеп 
                    җырлыйсым.
Әллә һәрбер теле
                   сөйли микән
Сиңа булган 
           йөрәк җылысын?!

Авылыма кайтсам, 
                     урамнарын
Йөреп чыгам, 
              моңнарга тулы.
Кайтарырдай булып
                   яшьлегемне,
Син уйнаган 
         гармунның моңын.

Гармуның да, 
             үзең дә юк инде,
Үзем белән 
              үзем сөйләшәм.
Бәгырьләрне өзеп,
                    кемнәр өчен
Уйнадың соң, 
               сиңа эндәшәм?

Яшим сихри моң
              күлләрен кичеп,
Бер җырласам, 
             мине тыймагыз.
Сагынуларын баса 
                      алмаганга,
Юксынудандыр дип
                         уйлагыз..
Анастасия УСАЧЕВА.

Сизмәдем шул...
Сөю дөньясында 
                  берьялгызым,
Сизмәдем шул 
                   сөю көчеңне.
Мине яратудан, 
                       сагынудан
Учаклардай
                янган хисеңне.

Дөнья гиздем, 
      диңгезләрне кичтем,
Күкләргә дә мендем 
                     кошлардай.
Мин аңладым: 
             синсез яшәгәндә
Өшегән йөрәгем 
                      бозлардай.

Яратуларыңны 
                   тоярмын да,
Килермен яныңа 
                        көзләрен.
Сагышларың, 
         саллар булып агып,
Яшел ярга туктар 
                       җәйләрен.

Үпкәләмик үткән 
                    гомерләргә,
Бер-беребезне таптык 
                        көзләрдә.
Чәчтә чал булса да, 
                  йөрәктә наз,
Шатлык нуры хәзер 
                        күзләрдә.
Роза ШӘЕХОВА.

Такташка 
Син дә минем кебек 
                    хисле идең,
Минем кебек 
          бунтарь йөрәкле.
Хакны  бозыклыктан 
                      араларга
Безне авыр  тормыш
                      өйрәтте.

Әүлиядәй гадел, 
               хөр булсак та,
Без туганбыз бугай 
                       иртәрәк.
Без теләгән заман
                      килер әле,
Дөнья, диләр, бит ул 
                       түгәрәк.

Банкларга акча 
                җыймасак та,
Без дә бераз мирас 
                    калдырдык.
Ирек  даулап 
     мәйданнарга чыгып,
Хөррияткә  нигез  
                    салдырдык.

Өстәгеләр безне 
                     аңламады,
Күрмәмешкә кемдер 
                       салынды.
Ләкин барыбер күпләр 
                     йөрәгендә
Азатлыкка  өмет 
                       кабынды.

Егерменче гасыр – 
              бунтарь дәвер,
Күпме инкыйлаблар
                       күтәрде.
Дөнья дигән табигать
                    тормышын
Авыр заманнарга 
                          этәрде.

Сүзебезне 
            богауласалар да,
Мескенлеккә дошман 
                    күндермәс.
Безнең йөрәкләрдә 
                дөрләп янган,
Көрәш утын беркем
                    сүндермәс!
Рәфыйк ӘХМӘДИЕВ.