Шигъри тәлгәшләр

Елмаюлар 
            бүләк итәм сиңа.
Йөрмә әле, 
               йөрмә каралып.
Күк йөзендә 
           якты кояш чыгар,
Сагышларың
             бетәр таралып.

Елмаюлар 
            бүләк итәм сиңа,
Үзгәрерсең, 
              син дә күрерсең.
Хыялларың бер көн
                    чынга ашар,
Елмаерсың әле, көләрсең.

Елмаюлар 
         бүләк итәм сиңа,
Көзләрең дә 
                 язга әйләнсен.
Күзләрең дә 
          көлсен сөюләрдән,
Язмышыбыз 
             бергә бәйләнсен.
Нәфисә Баязитова.

Туган телем
Үз туган телен белмәгән кеше чын мәгънәсендә шәхес була алмый.
(Генрих  Гейне)
Туган телем, 
               тылсым булып,
Гашыйк иттең  үзеңә.
Син – миңа бүләк  ителгән
Иң  кыйммәтле  хәзинә!

Матур итеп  әйтә  алсам,
Үз телемдә сүземне,
Иң бәхетле кеше итеп
Сизәм җирдә үземне.

Син төгәл дә, син матур да,
Сагышлы-моңлы телем!
Үзе бер олы могҗиза-
Синдә тупланган
                          гыйлем!
Рәфыйк ӘХМӘДИЕВ.

Изге йортым 
Туган нигеземә 
                  якынлашсам,
Күңелемдә яңа хис  туа:
Хисләремне баштан
                     кичерәм дә,
Күзләремә кайнар яшь тула.

Үткәннәрне уйлап, 
                хәзергегә урап,
Туган йортка 
           кайткан чагында.
Әйтерсең лә, 
    әнкәй-әткәй сагынып,
Йөгереп чыга
                каршы алырга.

Тәрәзәгә карый 
                  моңга тулып,
Карый сыман әнкәй күзләре.
Тоташ катып басып 
                 торам шулай,
Ишеткәндәй 
                аның сүзләрен.

Туган нигез – 
     матур мизгел булып
Синдә яшәүләрем 
                      булгандыр.
Шуңа микән 
      әнкәм-әткәм моңы,
Шигъри юлларыма 
                     тулгандыр.

Туган туфрак, 
        изге йорт, нигезем,
Тормыш серләренә 
                       өйрәткән.
Уйнап үскән 
           чирәмле урамнар,
Әкият кебек, 
          чыкмый йөрәктән.
Анастасия Усачева, «Кама таңнары» әдәби берләшмәсе әгъзасы.