Шигъри тәлгәшләр

Әйткән идең 
      яуга киткән чакта,
Без кайтырбыз, 
       җиңеп кайтырбыз.
Кайталмасак 
        зәңгәр күккә кара,
Йолдыз булып 
           анда балкырбыз.

Азатлык дип
       янган утка кердең,
Үлгәндә дә 
            илең сатмадың.
Җырың кайтты, 
  Герой исемең кайтты,
Үзең генә 
          кире кайтмадың.

Мәңгелек  җыр булып 
               кайтты Муса,
Хәтерләргә сине 
                  халкың  бар.
Тарихларга күчә
                   Газинурлар.
Тарихларга  күчә
                       Алишлар.

Сугыш юлын 
       кыю кичкән чакта,
Тугры калып 
              хәрби антына.
Һәйкәл булып
          горур тора Муса,
Имин көннәр теләп 
                        халкына.
Рәсимә НӘБИУЛЛИНА.

Муса һәйкәле янында
Үз язмышын 
                  хәл иткәндә,
Сезгә таянган илем.
Дошман күпме
             тырышмасын –
Халкым бирмәгән 
                           билен.

Илгә дошман 
               кергән чакта
Булмыйдыр
              читтә калып.
Ил дигәндә 
        җан кызганмый –
Шундый ул безнең халык.

Авырдыр кире кайтару,
Табу бер югалтканны.
Иманына 
             тугры милләт
Юк һич тә сынатканы.

Укып булмый 
               тетрәнмичә
Таштагы исемнәрне.
Теләмим мин һичкемгә дә
Мусалар кичергәнне.

Һәйкәлләр куелмый юкка,
Халык бу эштә зирәк:
Үткәнне килер буын да
Онытмас өчен кирәк.

Син халкымның
                     үзе кебек – 
Тутыкмас йөзек кашы.
Син – дөнья 
              халкы алдында
Милләтнең визиткасы.
Рифкать ИМАЕВ.

Көчлеләргә сокланам
Кайчак тормыш 
            утларга да сала,
Ә аннан соң 
           ташлый суларга.
Дулкынында бәргәли дә,
Давылында тели егарга.

Кайсыбыздыр шулчак, 
                     сыгыла да,
Кереп кача 
            тыныч-ышыкка.
Ә берәүләр, 
          горур үзсүзлеләр,
Давыл каршысына 
                         ашкына.

Көчле рухлы
       шундый кешеләргә,
Гомер буе яшим сокланып.
Тик кызганам 
              маңкортларны,
Ялагайдан йөрим сакланып.

Кеше күзләренә
                  туры карап,
Сөйләшәмен 
              анам телендә.
Туган телләреннән
                  битарафка,
Урын юк шул, 
       күң(е)лем түрендә.
Васил КАМАЛОВ.

Анам теле – син, мөкатдәс телем
Анам теле – син, 
           мөкатдәс телем,
Тормышымның яме, 
                       мәгънәсе.
Яшәвемдә, 
           гамәлемдә синдә,
Калебемнең нуры, 
                      кыйбласы.

Кадерлеләр миңа
                   анам кебек,
Туган телем,
            газиз милләтем.
Уемда да, күңелемдә туган,
Син үзаңым –
         асыл кыйммәтем.
 
Тел яшәсә генә, 
                   халык яшәр,
Киләчәге булыр 
                   милләтнең.
Туган тел – ул, 
             асыл баганасы:
Яшәешнең, 
    тормыш, хезмәтнең.

Милләтләрне 
     теленнән биздерү –
Бу билгесе илдә 
                    коллыкның.
Гомер бакый авызын 
                   ябалмаслар,
Җәлилләрне биргән 
                      халыкның!
Рәфыйк ӘХМӘДИЕВ.